1878 lub 1879 - urodził się 22 lipca w Warszawie, w rodzinie Józefa i Cecylii Goldszmit

1896 – debiutuje na łamach tygodnika satyrycznego „Kolce” humoreską „Węzeł gordyjski”

1898 – zdobywa maturę w Gimnazjum Praskim i wstępuje na Wydział Lekarski Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego

1899 – otrzymuje wyróżnienie w konkursie dramatycznym im. Ignacego Jana Paderewskiego za czteroaktową sztukę teatralną „Którędy?” (niestety nie przetrwała do dnia dzisiejszego); spędza wakacje w Szwajcarii, gdzie interesuje się sposobami sprawowania opieki nad dziećmi

ok.1900 – zostaje słuchaczem tajnego Uniwersytetu Latającego i wchodzi w krąg wykładowców tej uczelni

1901 – publikuje swoją pierwszą książkę dla dzieci „Dzieci ulicy”

1905 – uzyskuje dyplom lekarza i podejmuje pracę w dziecięcym szpitalu fundacji Bersohnów i Baumanów; zostaje powołany do wojska i uczestniczy w wojnie rosyjsko – japońskiej na terenach Dalekiego Wschodu, Syberii i Mandżurii

1906 – wraca z wojny rosyjsko – japońskiej; drukuje książkę „Dziecko salonu”

1907-1908 – przebywa w Berlinie w celu uzupełnienia i rozwinięcia wiedzy medycznej,

1909 – odbywa studencki staż medyczny w Paryżu

1910-1912 – bierze udział w pracach Towarzystwa „Pomoc dla sierot”, uwieńczonych wybudowaniem dla dzieci żydowskich Domu Sierot przy ulicy Krochmalnej 92 w Warszawie, zostaje dyrektorem Domu Sierot, funkcję naczelnej wychowawczyni pełni Stefania Wilczyńska

1914-1916 – walczy na froncie I wojny światowej

1918 – wydaje książkę „Dziecko w rodzinie”, część większej całości „Jak kochać dziecko”; czynnie uczestniczy w otwarciu zakładu wychowawczego dla dzieci robotniczych Nasz Dom, którego kierownikiem jest MARIA Rogowska – Falska, a Korczak jest tam lekarzem i ekspertem w sprawach wychowawczych

1922 – ukazuje się powieść dla dzieci „Król Maciuś Pierwszy”

1923 – w druku wychodzi powieść dla dzieci „Król Maciuś na wyspie bezludnej”; Korczak uczestniczy w pracach Komisji Pedagogicznej Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego; tworzy w Domu Sierot bursę przygotowującą wychowawców do pracy z dzieckiem osieroconym

1924 – publikuje powieść „Bankructwo Małego Dżeka”

1925 – wydaje książkę „Kiedy znów będę mały”; prowadzi liczne odczyty dla środowiska pedagogicznego; współpracuje z redakcją pisma „Szkoła Specjalna”

1926 – zostaje odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski; zaczyna redagować „Mały Przegląd” – pismo adresowane do dzieci, młodzieży oraz rodziców

1928 – ogłasza utwór „Prawo dziecka do szacunku”; prowadzi wykłady nt. „Społeczeństwo dziecięce” w Studium Pracy Społeczno – Oświatowej Wolnej Wszechnicy Polskiej; drukuje książkę przeznaczoną dla dzieci i młodzieży „Prawidła życia”

1930 – otwarcie zakładu wychowawczego Nasz Dom na Bielanach; Korczak prowadzi zajęcia w Państwowym Instytucie Nauczycielskim

1931 – w warszawskim teatrze „Ateneum” zostaje wystawiony dramat J. Korczaka „Senat szaleńców. Humoreska ponura w 3 aktach”

1934 – spędza trzy tygodnie w Palestynie; Korczak oddaje do druku powieść fantastyczną dla dzieci i młodzieży „Kajtuś Czarodziej”

1935-1936 – prowadzi audycje w Polskim Radiu – słynne gadaninki Starego Doktora

1936 – Korczak po raz drugi  odwiedza Palestynę

1937 – otrzymuje Złoty Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury

1938 – publikuje książkę „Uparty chłopiec. Życie Ludwika Pasteura”; po przerwie powraca na antenę Polskiego Radia

1939 – wydaje książkowy wybór audycji radiowych „Pedagogika żartobliwa”; Korczak usilnie zabiega o bezpieczeństwo i wyżywienie wychowanków Domu Sierot

1940 – Niemcy przesiedlają Dom Sierot do getta na ulicę Chłodną 33; Korczak zostaje aresztowany przez Niemców, a z więzienia wychodzi chory i wyczerpany; odrzuca propozycję opuszczenia getta

1941 – kolejne przesiedlenie Domu Sierot z ulicy Chłodnej 33 na ul. Sienną 16 i Śliską 9; Korczak walczy o przetrwanie Domu Sierot, wykonuje „ciężką i poniżającą pracę”(bliżej nie wiadomo jaką), aby zdobyć żywność dla głodujących dzieci

1942 – Korczak przyjmuje posadę wychowawcy w Głównym Domu Schronienia przy ul. Leszno 127; pisze „Pamiętnik”; z wychowankami Domu Sierot wystawia „Pocztę” R. Tagore; 22 lipca rozpoczyna się akcja zagłady getta; dnia 6 sierpnia Korczak wraz z dziećmi i wychowawcami z Domu Sierot wyrusza w ostatnią drogę – na plac Przeładunkowy (Umschlagplatz), skąd zostaje wywieziony do obozu zagłady w Treblince.